Czy zastanawialiście się kiedyś nad kruchością ludzkiego życia? Nad tym jak je poskładać, zacząć od nowa kiedy wszystko wywraca się do góry nogami i zmienia o sto osiemdziesiąt stopni?Jak wrócić do codzienności, którą ktoś chciał nam odebrać? Jak poradzić sobie z przeciwnościami, które los każdego dnia stawia na naszej drodze?
Tych pytań jest wiele, jednak tak naprawdę nie ma na nie idealnej odpowiedzi.
 |
| fot. Dawid Fuz |
Każdy z nas jest inny, ma swój sposób na radzenie sobie z problemami, osiąganie sukcesów, funkcjonowanie w społeczeństwie i co najważniejsze na przyjmowanie życia takim jakim jest.
Ale czy można się nim cieszyć w przypadku niepełnosprawności? Czy już sam ten stan nie jest powodem zamknięcia się w sobie i odizolowania od świata, który czasami i tak nas nie akceptuje?
Nam w tym przypadku nasuwa się tylko jedno. Niepełnosprawność to nie wyrok, a wszystkie ograniczenia są tylko w głowie.
 |
| fot. Szymon Siwak |
Bo czy poruszając się np. na wózku musimy zrezygnować z naszych marzeń i normalności? Czy niepełnosprawność narządu wzroku i słuchu sprawia, że jesteśmy gorsi bo nie możemy komunikować się ze światem tak jak inni?
Oczywiście, że nie. Osoby z niepełnosprawnością to zwykli ludzie, którzy chcą żyć, kochać, być kochanymi, spełniać marzenia i realizować się w życiu.
Tak jak każdy osiągają sukcesy, zaliczają wzloty i upadki, które czasami jeszcze bardziej nas wszystkich motywują do działania, a niekiedy sprawiają, że dajemy sobie z czymś spokój.
Każde doświadczenie kształtuje nasze życie, ma swój cel i czasami zmienia nasz tok myślenia. W życiu nic nie dzieje się bez przyczyny, ale najważniejsze jest to aby się nie poddawać i iść do przodu, bo życie jest tylko jedno i trzeba wyciskać je jak cytrynę.
 |
| fot. Szymon Siwak |
